Noël van Klaveren zilver sprong op EK turnen

Noël van Klaveren doet waar vele turnmeisjes van dromen. Ze haalt een zilveren medaille op het EK turnen in Moskou, op het onderdeel 'sprong'. Wie is deze sportvrouw?

Door Janine Heemskerk  Foto's: Edwin Haasbroek

Omdat ik Noël en haar ouders van vroeger ken, sms ik haar om te vragen of ik voor de lokale televisie een interview van haar mag afnemen. Ik ben namelijk vrijwilliger bij AlphenstadTV en mag haar als reporter interviewen. Mijn zoon heeft bij haar in de klas gezeten op de lagere school. Toen al ze maakte veel indruk met haar lenigheid en kracht.

De moeder van Noël, Wilma, nodigt mij uit om vlak voor de huldiging in de zaal van DOS (turnvereniging in Alphen aan den Rijn) te komen filmen. Daar is het namelijk allemaal begonnen voor haar. Op zes jarige leeftijd betreedt ze daar de turnzaal om elf jaar later met een zilveren EK medaille weer een keer terug te keren.

Het interview is erg leuk en ontspannen. Noël praat makkelijk en blijft de spontane meid die ik ook van vroeger ken.

Hoe was het om het Europees Kampioenschap in Moskou mee te maken?

"Het was mijn eerste EK en de zaal was enorm groot. Er was veel publiek. Ik vond het al heel erg gaaf dat ik bij de laatste acht in  de sprongfinale kwam te staan. En dan heb je plotseling de zilveren medaille gehaald! Ik was echt enorm blij. Ik besefte het eigenlijk niet zo, dat kwam pas toen ik terug in Nederland was."

Had je deze sprong al eens eerder gesprongen op een toernooi?

"Nee, dit was de eerste keer dat ik een yourchenko met een dubbele schroef sprong. Deze sprong kan ik eigenlijk pas net, maar ik durfde het al wel aan. Voor het WK wil ik een yourchenko twee en een half springen. Daar ben ik nu al voor aan het trainen, want het WK is al in oktober in Antwerpen. Dus ik heb niet zo heel veel tijd meer."

Wat gebeurt er met je als je zo'n medaille haalt?

"Ja, dat is bijna niet te beschrijven. Op Schiphol stonden heel veel mensen van Turning Spirit uit Amsterdam met vlaggen en bloemen klaar. Daarna werd ik ontvoerd en meegenomen naar de kroeg waar mijn vader wel eens komt 'De Heul' in Alphen aan den Rijn. Daar stonden familie, vrienden en de lokale pers op me te wachten. Wat was dat geweldig. En dan alle aandacht van de landelijke pers, dat komt dan wel even op je af hoor. Dan besef je wel dat je iets bijzonders hebt gedaan."

Hoe komt het dat je mee mocht doen aan het EK?

"Voor het EK heb je twee kwalificaties. Daar waren veel topturnsters afwezig omdat ze nog geblesseerd waren of nog niet voldoende hersteld van een blessure. Mijn eerste kwalificatie ging goed, maar de tweede ging nog beter. Tijdens die kwalificatie werd ik eerste, en zo werd ik geselecteerd voor het EK."

Een paar weken geleden deed je mee aan de wereldbeker wedstrijden. Hoe ging dat?

"Ja, dat ging erg goed. Daar haalde ik ook zilver op sprong en brons op de vloer. Ik heb er veel van geleerd. Het toernooi duurt erg lang en je moet veel wachten tussendoor. In de finale 'sprong' won een vrouw van 37 jaar. Zij had al zoveel olympische spelen mee gemaakt. Ik kom net kijken en ik wil heel graag naar de Olympische spelen in 2016, in Rio de Janeiro. Daar ga ik heel hard voor werken."

Hoe kan je topsport en school combineren?

"Ik zit in de Lootklas op het Scalacollege. Dan krijg je veel vrijstellingen om te kunnen trainen. Dit jaar doe ik eindexamen. Ik hoop dat ik dat haal, want ik wil heel graag naar het Johan Cruijff academie om de opleiding 'Sport en Coaching' te volgen. Dat is in Amsterdam, dus lekker makkelijk voor het trainen. Turnen blijft voorlopig op nummer één."

Hoe ziet jouw weekschema eruit?

"Op zondagmiddag train ik drie en een half uur. Dan blijf ik in Amsterdam bij mijn trainer slapen, zodat ik maandagochtend nog twee uur kan trainen. Dan ga ik met de bus naar Alphen aan den Rijn en ga ik naar school. Om vier uur begint de middagtraining tot half zeven. Gelukkig komt mijn vader me dan 's avonds ophalen, zodat ik niet met de bus terug hoef. Thuis moet ik nog huiswerk maken en natuurlijk niet te laat naar bed."

Heb je nog tijd voor je vriendje?

"Haha, ja hoor, die zie ik vooral op school. En af en toe in het weekeinde. Op zaterdag ben ik vrij. Maar dan doe ik vooral heel rustig aan, zodat ik weer scherp ben om te kunnen trainen de week erna."

Waarom ben je niet in Heerenveen of Den Bosch gaan trainen, zoals veel topturnsters?

"Dan zou ik van huis moeten en dat wil ik helemaal niet! Ik wil heel graag nog thuis blijven wonen en trainen in Amsterdam is erg leuk. Zo kan ik alles goed combineren."

En hoe nu verder?

"Ik wil heel graag naar de Olympische Spelen. Daar ga ik hard voor trainen. Door de EK medaille heb ik de A-status van het NOC*NSF gekregen. In november word ik achtien jaar, dan word ik uitbetaald. Dat is heel erg gaaf. Dan heb ik veel tijd om te trainen en ga ik, als ik mijn diploma haal, in Amsterdam naar school."

Met veel energie beantwoordt Noël mijn vragen. Ze is duidelijk nog onder de indruk van alle aandacht die ze krijgt van pers en de mensen om haar heen. En ik zie dat ze er ook van kan genieten. Zou dat dan het geheim zijn van haar succes? We zullen vast nog veel van haar gaan horen de komende jaren.

(vader links, moeder rechts)

Dat haar ouders achter haar staan is duidelijk. Ze vertellen me hoe hun huiskamer is veranderd in een bloemenzee en dat het zo erg lang duurde in Moskou voordat ze Noël in hun armen konden houden. "Dan ben je wel enorm trots hoor," lacht haar vader Fred emotioneel. En moeder Wilma is alleen maar blij. "Een topsport dochter is net als alle andere dochters, je bent er als moeder voor om ze te steunen in dat wat ze leuk vinden." Wat een prachtige afsluiting voor een geweldige middag. We zullen Noël blijven volgen.