Rolinka volleybal en motorrijden

Het is op deze maartse dag nog steeds koud in Alphen aan den Rijn. Ik heb een afspraak met Rolinka. Toen ik van een vriend haar sportverhaal hoorde, wist ik het meteen. Daar wil ik een artikel over schrijven, dat verhaal wil ik graag met veel vrouwen delen. Hoe komt een goed verzorgde vrouw erop om op haar 44-ste nog hoog te blijven volleyballen en te gaan racen op een motor?

We gaan in een lunchroom zitten en al snel komen we in een uitgebreid gesprek onder het genot van een carrot cake.

Kan je schetsen wat voor kind je was?

“Ik was vooral een heel blij kind. Samen met mijn ouders,drie jaar oudere zus en twee jaar jongere broer vormden we een stabiel gezin. Mijn moeder was onderwijzeres en mijn vader had een verzekeringskantoor. Ik heb erg fijne herinneringen aan vroeger en we waren een sportief gezin. Ik ging met mijn vader mee naar de voetbal, hij was keeper. Later is hij gaan volleyballen. Sporten is mij dus met de paplepel ingegoten.”

Hoe is jouw sportcarrière begonnen?

“Als klein meisje ben ik eerst begonnen met turnen. Op mijn elfde jaar stapte ik over op het volleybal. Dat lag wel voor de hand met zo’n volleybal familie. Mijn tante en zus volleybalde ook. Maar na twee jaar moest ik stoppen vanwege overbelasting van mijn knie. In die periode ben ik aan het tennissen geslagen. Maar toen de knie weer in orde was trok het volleybal weer."

Je bent getrouwd, ook dankzij het volleybal?

“Ha ha, ja dat klopt. Ik heb mijn man op de tribune in de sporthal leren kennen. Onze tegenstander was niet op komen dagen. Ik zat met een vriendin op de tribune naar een wedstrijd te kijken en we hadden een discussie over een speler die leek op Bill van Dijk. Een aantal jongens begon zich ermee te bemoeien. Eén van die jongens is uiteindelijk mijn man geworden.

Ik was twintig toen we trouwden. Ik wilde graag jong trouwen, samenwonen wilden we beiden niet.Na vijf jaar kregen we onze tweeling Kevin en Michael. Het is erg leuk om relatief jonge ouders te zijn. We hebben een erg goede band met elkaar.”

En je maatschappelijke carrière, kan je daar wat over vertellen?

“Na mijn opleiding tot secretaresse heb ik administratief werk gedaan bij verschillende bedrijven. Maar na de geboorte van de tweeling ben ik bewust thuis gebleven. Ik heb me daar altijd heel happy bij gevoeld. Maar stilzitten deed ik niet echt. Ik ben altijd actief geweest op school en binnen de sportvereniging. Fluiten, coachen, trainen en natuurlijk zelf spelen. Dat doe ik nog steeds. Mijn man heeft altijd gezorgd dat ik dat ook kon blijven doen.

Daarnaast werd ik oppas moeder van drie meiden. Leuk hoe dat je gezin verrijkt, de meiden horen er echt een beetje bij. Toen de jongens groter waren ben ik thuistypiste geweest en nu werk ik 7 jaar bij een makelaarskantoor.”

Sporten jullie zoons ook?

“Ja hoor. Dat doen ze zeker. Wij vonden het belangrijk dat ze een teamsport gingen doen. Het is voetbal geworden. Ze hebben altijd bij elkaar in het team gespeeld. De laatste jaren maken ze deel uit van een vriendenteam en sinds kort speelt mijn man bij hen in het elftal bij ARC, erg leuk!”

En waar ik heel erg nieuwsgierig naar ben is je avontuur als motorrijdster. Kan je daar wat over vertellen?

“Het motorrijden heb ik te danken aan mijn man Arjen. We hadden een financiële meevaller en hij stimuleerde mij een motorrijbewijs te halen. Toen de jongens wat groter werden, gingen we ieder jaar op vakantie naar Duitsland. Natuurlijk op de motor. Samen met vrienden maakten we hele mooie tochten.

Een paar jaar geleden raakte mijn man besmet met het circuit trainen en ik ging graag kijken. De sfeer op zo’n circuit is echt geweldig leuk! Ik was op de weg een paar keer gevallen en een instructeur op het circuit haalde mij over om ook een keer te trainen. Hij gaf aan dat ik daardoor misschien weer zelfvertrouwen kon krijgen op de motor. En dat werkte. Ik vond het een geweldige kick om zo goed te leren rijden. Die snelheid en vrijheid is onbeschrijfelijk mooi. Motorrijden is nog steeds een mannenwereld. Ik ben er trots op dat ik als vrouw deze sport doe. Maar ik rij natuurlijk wel met roze helm, want ik blijf een vrouw. Je ziet het namelijk niet veel om je heen en je hebt best wel wat bekijks met al die mannen!”

Rij je nog steeds op de motor?

“Jazeker. Het is nog steeds één van mijn grote passies. Natuurlijk doe ik wel voorzichtig. Het feit dat je kinderen hebt, zorgt er wel voor dat je geen onnodige risico’s neemt. Maar op een lege snelweg in Duitsland draai ik het gas flink open tot200 kilometer per uur. Dat geeft zo’n heerlijke adrenaline stoot!

In de zomer gaan mijn man en ik sinds een paar jaarnaar Zuid Frankrijk voor een driedaagse circuittraining. In die 3 dagen leer je kijk- en bochtentechniek enhet is me zelfs gelukt knee-downs te maken! Dat gevoel is geweldig, dat geeft zo’n kick.”

Wat is tot nu toe het mooiste moment op de motor?

“Ja, dat is toch wel dat ik bij wereldkampioen Troy Corser achterop heb gezeten. Hij geeft bij de Race Academy instructie lessen. Als je van hem les krijgt weet je wat je nog allemaal moet leren. In de driedaagse training rijden we per dag 6 sessies van 20 minuten. In de hitte is dat best zwaar. Maar op de Yamaha R6 600 cc voel je je zo vrij, dat heb je er helemaal voor over.”

En volleybal, doe je dat ook nog?

“Ja hoor, ik ben zelfs vorig jaar hoger gaan spelen. We spelen nu promotieklasse. Ik vind het mooi om dat te kunnen blijven doen. Al moet ik soms wel oppassen dat ik niet teveel doe. Want ik train ook de pupillen en fluit af en toe wedstrijden. Daarnaast zing ik nog in het gospelkoor Women in Grace. Heel fijn om via de muziek een boodschap te kunnen doorgeven. Geloof is voor mij dan ook de rode draad in mijn leven.”

Je bent een zeer veelzijdige vrouw, wat een prachtig verhaal. Dank dat je dat hebt willen delen. Kan je andere vrouwen aanraden om te sporten?

“Jazeker. Door sport zit je lekker in je vel en het is heerlijk om af en toe je grenzen te verleggen. Zoek de uitdaging op om scherp te blijven. Het is namelijk heel belangrijk dat je naast echtgenote en moeder ook heel bewust tijd voor jezelf kiest. Voor mij is dat sport. Ik voel me er jonger en fitter door en sta vol zelfvertrouwen in het leven.”