Sharona Bakker naar EK atletiek

Kortom, voor mij een reden om met haar af te spreken. Onze afspraak loopt echter anders dan van te voren was voorzien. Door privé omstandigheden moet Sharona plotseling naar haar ouders en sta ik bij haar ‘atletenhuis’ in Purmerend. Maar telefonisch neemt Sharona alle tijd voor me. In mijn auto voor haar huis neem ik het interview af. Het is even schakelen maar al snel raken we in een prettig gesprek.

Hoe oud ben je en waar kom je vandaan?

“Ik ben geboren op 12 april 1990 in IJmuiden. Daar woonde ik met mijn ouders en jongere zusje. Ik heb een hele fijne jeugd gehad. Sport speelde een belangrijke rol in ons gezin. Als klein meisje ging ik regelmatig met mijn vader hardlopen. Ik zat op turnen en dansen maar toen mijn vriendinnen daar mee stopten ging ik op zoek naar iets anders. Mijn vader tipte mij om eens bij atletiek te gaan kijken. En zo kwam ik bij Atletiek Vereniging Suomi in Santpoort terecht. 

Had je meteen talent?

“Tijdens de eerste clubkampioenschappen won ik direct het verspringen. Ik liep nog op gewone schoenen! Sport is erg leuk als je er goed in bent. Winnen is een enorme stimulans.”

Ben je direct gaan hordelopen?

“Nee niet direct. De looponderdelen zijn wel altijd het beste geweest. Pas vanaf mijn twaalfde jaar koos ik voor de horden als mijn specialisme. De trainer op dat onderdeel was erg goed.”

Hoe kom je in Purmerend terecht?

“Bij de regio selectietrainingen van Noord-Holland kwam ik trainer Purcy Marte tegen. Hij coacht veel talenten en ik wil ook graag zover mogelijk komen. Daarom ben ik overgestapt. Purcy traint in Purmerend, dus daarom ben ik daar ook gaan wonen. Het is fijn dat we met z’n drieën in het ‘atletenhuis’ kunnen wonen.

Wat voor opleiding heb je gedaan?

“Ik heb de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in Amsterdam afgerond en werk nu ook als invalkracht gymdocent op een lagere school in IJmuiden. Het was lastig om topsport en school te combineren maar ik heb het gelukkig gehaald binnen vier jaar. Dat geeft me nu de ruimte om me voornamelijk op mijn sport te concentreren. Ik heb een B-status van het NOC*NSF.”

(foto: Ron Hendriks)

Hoeveel train je?

“Ik train twintig uur in de week. Voornamelijk op de atletiekbaan maar ook regelmatig in de sportschool. In de winter doen we wel wat langere tempo’s, ofwel duurtrainingen. Dan leg je uithoudingsvermogen op dat je in de zomer heel goed kunt gebruiken. In de zomer trainen we alleen de kortere afstanden, gericht op de wedstrijden.”

Hoe zorg je dat je kunt pieken bij een wedstrijd?

“Het klinkt misschien heel simpel, maar je moet zorgen dat je ontspannen aan de wedstrijd begint en gewoon lekker gaat lopen. Als je een goed seizoen draait gaat dat redelijk eenvoudig. Dan heb je voldoende zelfvertrouwen om tijdens een wedstrijd te weten wat je kunt. Natuurlijk speelt de coach en het team om je heen ook een belangrijk rol.”

Heb je tijd voor ontspanning en vrienden naast werk en trainen?

“Dat is best lastig als je aan topsport doet. Op dit moment heb ik vooral vrienden vanuit de atletiek wereld. Ook mijn vriend, Joren Trom, is atleet. Hij is een sprinter.”

Wat is je doel?

“Natuurlijk de Olympische Spelen halen, maar daarvoor moet ik eerst nog het A-limiet lopen en dat is 13:01. Ik weet niet of dat voor Londen al haalbaar is. En je moet ook zorgen dat je heel blijft. Ik kom pas net kijken op dit niveau en je moet dan niet direct gaan forceren. Ik moet zorgen dat ik lekker blijf lopen en dan zie ik wel hoever ik daarmee kan komen.”

Wie is je grote voorbeeld?

“Marjan Olyslager heeft het Nederlands record en dat staat al heel lang. En op dit moment is Sally Pearson de beste hordeloopster ter wereld. De beelden van haar zijn zo mooi om te zien.”

Heb je tip voor vrouwen die nog niet sporten?

“Van sporten wordt je gelukkig. Zelfs als ik moe ben wordt ik van sporten fitter. Maar het is wel leuk om deze vraag ook aan mijn trainer te stellen want hij heeft een bedrijf opgezet juist gericht op dit soort werk.”

Ik dank Sharona voor het interview en wens haar heel veel sterkte met haar privé situatie. Ik vind het bijzonder dat ze toch tijd voor me heeft genomen voor het interview. En heel stiekem hoop ik voor haar dat ze in ieder geval naar de Olympische Spelen in Rio mag over vier jaar.