Vivian Brak sportvrouw gehandicaptensport
Artikel
Het is dinsdagochtend half elf en ik rijd over de N11 naar Vivian Brak in Bodegraven. Het is -10 graden Celsius buiten en het is een strakke blauwe hemel met een stralende zon. Als ik bij Vivian thuis kom, lacht ze me met een stralende lach tegemoet en zo zal het hele gesprek met haar zijn.
Jeugd van Vivian
Mijn eerste indruk, het is een vrolijke meid. Ze woont met haar oudere zus Larissa bij haar vader en moeder thuis en ze is 21 jaar oud. ‘Uit wat voor soort gezin kom je?’ vraag ik en ze vertelt dat ze uit een sportgezin komt. Haar ouders deden vroeger aan korfbal en haar moeder heeft heel vroeger ook aan zwemmen gedaan. ‘Door mijn zus ben ik ook aan het zwemmen gegaan’, vertelt ze. Vivian heeft een goede band met haar zus en ze wensen elkaar altijd succes bij een wedstrijd. Haar zus blijkt ook op hoogniveau te zwemmen en wel bij de top 10 van het schoolslag zwemmen. Vivian vertelt dat ze in haar jeugd 4 a 5 jaar aan waterpolo heeft gedaan en dat vond ze ook heel leuk. Maar het team viel uit elkaar en het viel voor Vivian niet mee om zich aan te sluiten bij de sporters. Vivian heeft een verstandelijke beperking en voor haar is het dan toch moeilijk om in de valide teamsport mee te komen. Vandaar dat Vivian op haar 12de kiest voor individueel zwemmen. Dat is voor sporten met een verstandelijke beperking goed te doen en dat blijkt ook wel uit het verhaal van Vivian!
De zwemsport
Sinds 1 jaar traint ze in de districtselectie/voorselectie in Zeist en Dordrecht 2x per maand. Daar wordt ze goed in de gaten gehouden of ze de trainingsdruk aan kan en of ze haar sportprestaties kan verbeteren. En dat is dus het geval! Afgelopen december 2011 is Vivian 2x 4de van Nederland geworden en 1x 8ste. 4de op de 100 meter schoolslag en op de 200 meter vrije slag! ‘Met de S14 kun je maar op 3 afstanden meedoen’, vertelt ze. ‘Wat is de S14?’, vraag ik haar.
Hoe lager het getal hoe zwaarder de handicap. Van 0 tot 10 is de lichamelijke beperking. S10-12 is visueel- en gehoorbeperking. En de S14 is dus voor minder begaafde sporters. Het kan gebeuren dat je tussen de valide sporters zwemt en dan worden later de tijden omgerekend naar punten. Vivian vindt dit minder leuk, ‘omdat je de mensen dan van je af ziet zwemmen’, vertelt ze. Daarentegen motiveert het wellicht wel om harder te gaan zwemmen.
Sportvrouw 2011 van de gehandicaptensport van Bodegraven/Reeuwijk
Afgelopen januari is Vivian uitgeroepen tot Sportvrouw van de gehandicaptensport van Bodegraven/Reeuwijk en dat is natuurlijk de reden dat De SportVrouw haar vandaag een bezoek brengt. Ik vraag haar hoe haar leven er nu uit ziet. ‘In de weekeinden kan ik niets afspreken’, vertelt ze. ‘Of ik moet wedstrijden zwemmen en als dat niet het geval is dan moet ik rust nemen.’ Soms staat Vivian wel voor het dilemma als een vriendin met haar wil afspreken, maar aan de andere kant heeft ze er ook niet zo veel behoefte aan. Uitgaan doet ze toch niet. Door de weeks werkt ze in een Hotel-Restaurant van Stichting Abrona voor verstandelijk gehandicapten in Oudewater. Daar werkt ze in de bediening. Ze werkt ongeveer 6 uur per dag en op dinsdag is ze vrij. Vivian traint elke avond en in het weekeinde op de ochtenden. Elke dag traint Vivian dus voor haar zwemmen. ‘In de sport heb ik leuke contacten en ze begrijpen me’, zegt Vivian.
Vrouw zijn in de sport
‘Maakt het uit of je vrouw of man bent in de zwemsport?’ ‘Geen verschil’, zegt Vivian resoluut. De waardering is hetzelfde en de prestaties worden gelijk beoordeeld. De vrouwen zijn wel meer gedreven valt Vivian op. Mannen hebben vaker een houding van het komt wel. Hebben vrouwen dan toch meer bewijsdrang misschien? ‘Hoe is voor jou het sporten met een beperking ten opzichte van valide sporters?’ Ik train gewoon met valide sporters en dan hoor ik soms ‘Dat is Viev weer!, maar daar kan ik goed mee om gaan.’
Wanneer ze tijdens het zwemmen een nieuwe opdracht krijgen, dan zegt Vivian vaak: ‘Ik snap er geen drol van hoor.’ En denkt dan bij zichzelf: ‘Wat moet ik hiermee?!’ Vivian vertelt me dat ze van zichzelf weet dat bij haar dan haar beperking wat opspeelt, maar ze weet er goed mee om te gaan. Ze vindt het ook niet moeilijk om dan nog eens extra te vragen wat de bedoeling is en ik denk dat hierin juist haar kracht ligt. Bovendien denk ik dat Vivian niet gauw iets te veel vraagt met haar lach. Als je haar ziet word je gewoon vrolijk! Vivian wil heel graag naar de A-selectie en dat is nog goed haalbaar. ‘Het leuke is dan dat ik ook buitenlandse wedstrijden kan doen.’ Bij het idee begint ze al te stralen.
Als laatste vraag ik haar wat ze andere vrouwen wil meegeven. Dan zegt ze gelijk lachend: ‘Om mij na te doen moet je wel heel gek zijn! Doorzetten! Knop omzetten en gewoon doorgaan.’ Haar moeder zegt: ‘Hoe meer Vivian piept, hoe meer ze voor elkaar krijgt!’ Ja zegt Vivian, ook al gaat het een dag niet zo goed dan zeg ik tegen mezelf: ‘Knal je er doorheen en kijk waar het schip strand.’ Deze instelling heeft Vivian al ver gebracht en ik ben er van overtuigd dat ze zeker nog verder komt. Succes Vivian, bedankt voor je leuke verhaal, je gulle lach en nog even knallen naar de A-selectie!
Yvonne van de Brug van Stichting De SportVrouw
- Aangemaakt op .